DE REGEN

Na het eten is het beginnen te regenen en het is niet meer opgehouden. In het vliegtuig zag ik al dat de lucht melkachtig wit en mistig was. Dat de grijze lucht hing tot op de grond. Overal was het nat .De gaten en kuilen in het wegdek stonden vol water. De winkels waren nog dicht en op de verzopen schouders van de wegen haastten de mensen zich ik weet niet waar naartoe . Geen paraplus. Hier en daar een stuk plastik dat iemand om zich geslagen had.
Na de lunch is het vallende water beginnen te zingen en het is niet meer opgehouden. Het blijft heel monotoon doorgaan
Ligt het nu aan het geruis op de golfplaten of versterken deze alleen maar het gevoel dat het nooit meer zal ophouden. Dat het watergordijn nooit meer open zal gaan. In welk boek over Afrika heb ik dit eens gelezen? Wat het niet in het beroemde, droevige boek over de olifantenvanger in het oerwoud van Congo. Aan die beschrijving aan dat verhaal doet me dit geluid denken. Wel het was Congo en geen Ethiopie Ik kon me dat toen niet voorstellen. Of toch? Deze vallende regen roept het uitzichtloze in dit verhaal op.